Εκκολπωμάτωση Παχέος Εντέρου

Τι είναι η εκκολπωμάτωση παχέος εντέρου;

Τα εκκολπώματα είναι σακκοειδείς προσεκβολές (σακουλάκια ή εξογκώματα )του βλεννογόνου του παχέος εντέρου Τα εκκολπώματα  μπορεί να κυμαίνονται από μεγέθος μπιζελιού έως πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, και σχηματίζονται από αυξημένη πίεση στο τοίχωμα του εντέρου από  αέρια, ή κόπρανα όπως στην περίπτωση της δυσκοιλιότητας. Είναι πιο συχνά στο κατώτερο τμήμα του παχέος εντέρου (σιγμοειδές κόλον).

Εγκάρσια τομή του παχέος εντέρου με εκκολπώματα.

Οι επιπλοκές αφορούν περίπου το 20 τοις εκατό των ατόμων με εκκολπώματα. Μία από αυτές τις επιπλοκές είναι η αιμορραγία από το ορθό, που ονομάζεται επίσης και εντερορραγία. Η  αιμορραγία από τα εκκολπώματα εμφανίζεται όταν υπάρχει χρόνιος (μακροχρόνιος)  τραυματισμός των μικρών αιμοφόρων αγγείων κοντά στα εκκολπώματα.

Η άλλη επιπλοκή είναι η εκκολπωματίτιδα. Εκκολπωματίτιδα εμφανίζεται όταν υπάρχει φλεγμονή (οίδημα) και λοίμωξη σε ένα ή περισσότερα εκκολπώματα. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν  φράσσονται με απόβλητα, επιτρέποντας βακτήρια να δημιουργήσουν την πρόκληση μόλυνσης.

Η εκκολπωμάτωση είναι πολύ συχνή σε δυτικούς πληθυσμούς και εμφανίζεται στο 10 τοις εκατό των ατόμων άνω των 40 ετών και στο 50 τοις εκατό των ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών. Το ποσοστό της εκκολπωμάτωσης αυξάνεται με την ηλικία, και επηρεάζει σχεδόν όλους άνω των 80 ετών.

Ποια είναι τα συμπτώματα της εκκολπωμάτωσης;

Συνήθως η εκκολπωμάτωση δεν προκαλεί ενοχλητικά συμπτώματα. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται ευαισθησία πάνω από την  περιοχή που βρίσκονται, ή κράμπες στην κοιλιά. 

Πως γίνεται η διάγνωση της εκκολπωμάτωσης;

Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι με εκκολπωμάτωση δεν έχουν καθόλου συμπτώματα,  συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία όταν ο ασθενής κάνει εξετάσεις για άλλο λόγο.

Πως αντιμετωπίζεται η εκκολπωμάτωση;

Οι άνθρωποι που έχουν εκκολπωμάτωση χωρίς συμπτώματα ή επιπλοκές δεν χρειάζονται θεραπεία, αλλά είναι σημαντικό να υιοθετήσουν μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες.

Τα καθαρτικά δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της εκκολπωμάτωσης. Ο ασθενής θα πρέπει επίσης να αποφεύγει τα κλύσματα, ή να τα χρησιμοποιεί σπάνια.

Πως μπορεί να προληφθεί η εκκολπωμάτωση;

Η καλή υγιεινή του εντέρου είναι πιο σημαντικό για την πρόληψη της εκκολπωματίτιδας ή την μείωση των επιπλοκών. Αυτό σημαίνει:

• Να έχετε φυσιολογικές εντερικές κενώσεις για αποφυγή της δυσκοιλιότητας και της σύσφιξης στην κένωση
• Να τρώτε ικανοποιητικές ποσότητες του κατάλληλου τύπου φυτικών ινών
• Να πίνετε άφθονο νερό
• Να ασκείστε τακτικά

Η Αμερικανική Διαιτητική Εταιρεία συνιστά 20 έως 35 γραμμάρια φυτικών ινών την ημέρα. Κάθε άτομο, ανεξάρτητα από το αν έχει εκκολπώματα, θα πρέπει να προσπαθεί να καταναλώνει αυτή την ποσότητα των  ινών καθημερινά. Οι φυτικές ίνες είναι το μέρος των φυτικών τροφών που δεν μπορούν να αφομοιωθούν.

Οι τροφές πλούσιες σε ίνες περιλαμβάνουν:

• Ολικής αλέσεως ψωμιά, δημητριακά, και κράκερ
• Μούρα και άλλα φρούτα
• Λαχανικά, όπως το μπρόκολο, το λάχανο, το σπανάκι, τα καρότα, τα σπαράγγια, και τα φασόλια
• Καστανό ρύζι
• προϊόντα ολικής αλέσεως
• Ψημένα ξηρά μπιζέλια και φασόλια, μεταξύ άλλων τροφίμων

Μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες βοηθά στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας και παρέχει μια σειρά από άλλα οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένης χαμηλότερη πίεση αίματος, μειωμένη χοληστερόλη  αίματος, βελτίωση του σακχάρου στο αίμα, και μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης ορισμένων εντερικών διαταραχών.

Άλλοι τρόποι για την πρόληψη της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν η κατανάλωση οκτώ ποτηριών  νερού την ημέρα, παρατηρόντας τις αλλαγές στις κενώσεις του εντέρου (από δυσκοιλιότητα σε διάρροια), και η τήρηση του απαραίτητου χρόνου για ανάπαυση και ύπνο. 

Ποια είναι τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας;

Τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν επώδυνες κράμπες ή ευαισθησία στο κάτω μέρος της κοιλιάς, και ρίγη ή πυρετό.

Πως γίνεται η διάγνωση εκκολπωματίτιδας;

Εάν αντιμετωπίζετε τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας, είναι σημαντικό να δείτε το γιατρό σας για τεθεί η σωστή διάγνωση. Μερικά συμπτώματα του ευερεθίστου εντέρου και του πεπτικού έλκους μπορεί να είναι παρόμοια με εκείνα της εκκολπωματικής νόσου.

Ο γιατρός σας θα σας ρωτήσει για το ιατρικό σας ιστορικό  (όπως τις συνήθειες του εντέρου, τα συμπτώματα,  η διατροφή και η φαρμακευτική αγωγή) και θα  εκτελέσει μια κλινική εξέταση.

Ο γιατρός μπορεί να συστήσει μία ή περισσότερες εξετάσεις για να διαγνώσει την ασθένειά σας. Οι εξετάσεις αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, υπερηχογράφημα, σιγμοειδοσκόπηση, κολονοσκόπηση,  και εξετάσεις αίματος για αναζήτηση στοιχείων μόλυνσης ή για να εκτιμηθεί η αιμορραγία.

Για τους ανθρώπους που έχουν τοξεία, βαριά αιμορραγία από το ορθό, ο γιατρός μπορεί να συστήσει μια επεμβατική εξέταση που ονομάζεται αγγειογραφία για να μάθετε από πού προέρχεται η αιμορραγία . Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, οι γιατροί εγχύνουν στις αρτηρίες του ασθενούς μία ακίνδυνη χρωστική ουσία που θα επιτρέψει στο γιατρό για να δείτε την πηγή της αιμορραγίας.

Ποιες είναι οι επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας;

Σοβαρές επιπλοκές μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα της εκκολπωματίτιδας. Οι περισσότεροι προέρχονται λόγω διάτρησης (οπής) του εντερικού τοιχώματος. Αν συμβεί αυτό, εντερικό υλικό μπορεί να διαρρεύσει από τα έντερα  στην  κοιλιακή κοιλότητα, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει τα ακόλουθα προβλήματα:

• Περιτονίτιδα (μια οδυνηρή λοίμωξη της κοιλιακής κοιλότητας)
• Αποστήματα
• Απόφραξη (μπλοκαρίσματα του εντέρου)

Πως αντιμετωπίζεται η εκκολπωματίτιδα;

Η εκκολπωματίτιδα μερικές φορές υφίεται χωρίς ιατρική περίθαλψη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής θα χρειαστεί αντιβιοτικά. Μερικές φορές η λοίμωξη είναι τόσο σοβαρή που ο ασθενής πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο για ενδοφλέβια αντιβιοτικά και άλλη υποστηρικτική φροντίδα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο χειρουργός μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσει την πάσχουσα περιοχή του εντέρου.

Κατά τη διάρκεια της ενεργού φάσης της λοίμωξης, πολλοί ειδικοί συστείνουν μία δίαιτα χαμηλών ινών και άφθονο πόσιμο νερό. Ένα μήνα περίπου μετά τη μόλυνση ,οι  φυτικές ίνες θα πρέπει να συμπεριληφθούν και πάλι στο μενού.

Η επείγουσα θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να χρειάζονται όταν τα αντιβιοτικά δεν λειτουργούν, και σε περιπτώσεις μεγάλου αποστήματος , διάτρησης, περιτονίτιδας, ή συνεχούς βαρείας αιμορραγία από το ορθό.

Αν υπάρχει ένα απόστημα, ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί να αναρροφήσει το υγρό με την εισαγωγή μιας βελόνας στην μολυσμένη περιοχή. Μερικές φορές η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη για να καθαρίσει το απόστημα και να αφαιρέσει μέρος του παχέος εντέρου.

Εάν η νόσος εξαπλώνεται στην κοιλιακή κοιλότητα (περιτονίτιδα), η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη για να καθαρίσει η κοιλότητα και να αφαιρεθεί το κατεστραμμένο τμήμα του παχέος εντέρου. Η μόλυνση μπορεί να οδηγήσει σε ουλές του παχέος εντέρου, και ο ουλώδης ιστός μπορεί να προκαλέσει μερική ή πλήρη απόφραξη. Μια πλήρης απόφραξη απαιτεί χειρουργική επέμβαση, κάτι που δεν χρειάζεται στην μερική απόφραξη δεν το κάνει.

Διαβάστε Επίσης